Masipag na Kalabaw
Pasikat pa lamang ang araw ay papunta na ako sa aming bukid,
motor ang aking sandalan pagdating sa sakayan, huwag lamang mahulog sa aking
makipot na dinadaanan. Pagdating sa bukid, mga batang paslit ay aking
mabubungaran,hihingi sila ng pagkain na aking dala at sa kanila ay aking
ibinibigay. Alagang baboy aking papakainin, papaliguan at lilinisin upang
pagdating ng araw ay maibenta ng mahal ay may ipambayad sa tuition balang araw.
Kumakanta-kanta paminsan-minsan ng mga kantang ayaw marinig ni Leonida, laging
reklamo ang boses ko raw na sintonado, ano ang aking magagawa? Nasa lahi naming
ang magandang boses. Pagkatapos kong pakainin ang mga baboy ay babalik uli ako
sa aking motor, pupunta sa isa ko pang bukid, tatawid ng kahoy na tulay na sa
ilalim ay rumaragasang tubig, babati sa mga kakilala at hindi kakilala, suot
ang jacket na manipis ay sasalubongin ko ang init makarating lang sa bukid
upang makita ang kung kailan pupuwedeng anihin. Pagkatapos nito ay uuwi na ako
sa aming bahay dahil tumatawag na sa aking cellphone ang aking asawa, malamang
sa malamang ay mayroon nang mapamolino. Pagdating sa aming molinohan ay
makikipagkuwentohan muna ako sa mga taong naroroon habang pinapainit ang makina
at saka na magsisimulang magtrabaho sa molinohan, pagsapit ng hapon ay babalik
uli ako sa aming bukid upang magpakain ng alagang baboy at babalik ng gabi. Yan
ang buhay ko araw-araw, kinakaya ang lahat ng problema at sakripisyo para sa
pamilya. Hindi man ako nakapuntang abroad at nakapagtrabaho roon tulad ng aking
mga kapatid, masasabi kong maayos naman ang naging buhay naming ng aking
pamilya rito sa Pinas. Konting tiis na lamang at ang tatlong anak ko pa uli ay
magtatapos na. Makakapagbakasyon na rin kaming mag-asawa.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento